Foto's van Luc!

ONZE DROOM!

37 weken - Bevallen!

Lieve allemaal,

We hadden nooit verwacht zo snel al weer met een update te komen, maar alles liep een beetje anders dan verwacht! Toen ik exact 37 weken zwanger was, braken mijn vliezen en was ik 4 uur later mama en Robbert papa van een prachtige zoon, genaamd Luc Milan Bakker. Hierbij even kort het bevallingsverhaal.

Dinsdag 11 oktober hadden we een afspraak in het ziekenhuis, omdat Robbert en ik hadden besloten dat we in het ziekenhuis wilden bevallen, gingen we naar een informatie avond voor 'bevallen in het ziekenhuis'. Een beetje laat, we wilden eigenlijk al een maand eerder gaan, maar doordat er van alles tussen kwam werd het deze bewuste avond. De avond ervoor en de hele ochtend en middag op de 11e voelde ik me niet heel lekker, ik had last van oefenweeën en twijfelde nog of ik naar de informatie avond moest gaan, maar uiteindelijk besloten we toch te gaan, ik kon wel een beetje afleiding gebruiken!

Eenmaal in het ziekenhuis kwamen we twee ander stellen tegen die we kennen en samen met hen zaten we gezellig te kletsen tot opeens mijn vliezen braken. Ik wist gelijk wat er aan de hand was en heb het op een rennen gezet naar de WC. Daar eenmaal aangekomen bleef het stromen, er was geen houden aan en ook inhouden was geen optie. Na een half uur op het toilet gebivakkeerd te hebben, heb ik mijn hele broek vol met toiletpapier gestopt en ben als een idioot naar de zaal gegaan waar ik Robbert direct heb geroepen en we vertrokken, op naar de verloskunde afdeling. Eenmaal daar aangekomen kregen we een vreselijk dik maandverband en een matje voor in de auto, het kon tenslotte nog wel 24 uur duren! We grapten nog tegen de zuster, nou tot zo hè en we vertrokken naar huis.

Toen ik thuis kwam ben ik heerlijk onder de douche gegaan en heeft Robbert de verloskundige even gebeld, welke vroeg hoe vaak ik weeën had. Ik had werkelijk geen idee, maar gokte het op om de 8 minuten, dus wat haar betreft geen reden om nog langs te komen of aan de bel te trekken. Toen ik eenmaal onder de douche kwam werd het allemaal iets pijnlijker en heeft Robbert voor de lol toch even de weeën getimed, tot mijn schrik zat er maar 2,5 minuut tussen en duurden ze zo'n 1,5 minuut. Dus Robbert wilde nog een keer bellen met de verloskundige, ik was er op tegen omdat ik bang was dat ze voor niks zou komen. Robbert luisterde niet en ging toch even bellen. De verloskundige kwam er gelijk aan en 20 minuten later stond ze voor de deur. Ik had ondertussen het gevoel dat ze voor niks zou komen, want iedereen zegt tenslotte dat je echt wel weet wanneer je weeën zijn begonnen en omdat ik nog steeds het gevoel had dat het geen weeën waren voelde ik me een heel erge aansteller! De verloskundige zei dat ze dacht dat ik er niet uitzag als een aansteller en wilde even 'voelen'. Dat deed ze en ze zei onmiddellijk, oke we gaan nu naar het ziekenhuis je hebt al 6 cm ontsluiting! -SLIK- Op naar het ziekenhuis dus...

Eenmaal (met de ergste autorit ooit) achter de rug aangekomen in het ziekenhuis, werden we naar een kamer gebracht en stond de zuster van eerder die dag ons al op te wachten. Ze herkende ons meteen en was aangenaam verrast. Omdat ze mij een uur eerder had gezien, en ik zo kalm en vrijwel geen pijn had (achteraf kwam dat door de adrenaline denk ik) dacht ze dat ze dat in haar shift niet meer ging halen. Ik ging liggen op het bed (om 21:30 uur) en toen begon het echte werk, de weeën werden heftiger en heftiger en ik had moeite om niet in paniek te raken, dat lukte maar net. Gelukkig had ik binnen een uur 9 cm en wilde de verloskundige de laatste cm oprekken tijdens een wee, o wat deed dat pijn! Maar het had wel nut, na twee keer een wee had ik 10 cm en mocht ik, als ik het aan zou kunnen zonder persweeën gaan persen. Dat wilde ik wel, ik was er helemaal klaar mee! Het was ondertussen 22:45 uur en ik heb in het totaal 25 minuten geperst. om 23:10 uur had ik mijn zoon in mijn armen! Het was een fantastisch gevoel en zonder scheuren, knippen of andere narigheden. Robbert is heel netjes uit mijn buurt gebleven (op mijn verzoek) en heeft alleen washandjes gedaan en slokjes drinken gegeven, verder heeft hij het hele wonder zien gebeuren en hij vond het echt fantastisch! Het was een droom bevalling! Echt hoor, ze bestaan! Ik zeg niet dat het makkelijk was of leuk, maar het was absoluut goed te doen, wat een mazzelaar ben ik!

Twee uur later zaten we in de auto met kleine Luc op weg naar huis, het was heel onwenning maar ook heerlijk! Eindelijk was hij daar dan, onze droom en de bezegeling op onze liefde. Goh, wat gaat dat jongetje veel liefde krijgen! Hij is zo rustig en huilt amper, en hij is zooooo mooi gaaf!

Nu zitten we in onze kraamweken en zijn we al twee keer lekker met hem op stap gegaan en hij is zo'n voorbeeldig mannetje. Ik voel me redelijk hersteld en hij begint ook steeds meer aan ons te wennen, wat is het toch fijn!

In mijn volgende blog zal ik wat foto's zetten zodat jullie (hoop ik) ook zo van hem kunnen genieten als wij dat doen!

Tot gauw allemaal, nu ga ik weer lekker genieten van mijn twee mooie kanjers!

XXX Mama Merel

36 weken - Liggingsecho

Hoi allemaal,

Vandaag zijn we weer bij de verloskundige geweest. Onze kleine jongen doet het heel goed en groeit lekker hard door! Hij heeft lange benen en weegt momenteel al 7 pond (volgens de inschatting), wat zal betekenen dat het een goede 8 pond zal zijn bij de bevalling :-$ Maar goed, beter lekker groot dan heel klein :-)

Verder is hij al helemaal ingedaald en ligt hij niet meer dan 3 cm van de uitgang verwijderd, dat is echt heel laag dus, maar geen probleem. In principe kan hij zo nog tot en met week 42 blijven zitten. Robbert en ik denken alleen dat hij niet van plan is om zo lang te blijven zitten, hij wil niet voor niets al zo dicht bij de uitgang zitten toch? ;-)

Zoals we van onze fijne jongen gewend zijn wil hij niet op de foto, daarom weer een paar kansloze foto's hihi, maar goed ik plaats ze wel, wie weet kunnen jullie meer ontdekken dan wij!

Vingertjes (bij het pijltje)

Ribbetjes

Bovenbeentje

Het hartje bij het lijntje (en de hartslag)

Veel plezier!

Dikke knuffel Mama Merel